Kanał telekomunikacyjny
Encyklopedia PWN
telekom. proces przekształcania sygnałów, pochodzących z wielu różnych źródeł, umożliwiający ich przesyłanie wspólnym kanałem telekomunik. (telekomunikacyjne drogi) w tym samym kierunku;
sygnał
telekom. czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację;
[łac. signalis ‘dający znak’],
inform. urządzenie stopnia abonenckiego systemu telekomutacyjnego (telekomutacja), do którego jest przyłączona określona liczba urządzeń końcowych (aparatów telefonicznych, telegraficznych, komputerów, terminali), służące do ich łączenia z centralą telekomunik. za pośrednictwem znacznie mniejszej liczby kanałów telekomunikacyjnych.
nacjonalizacja
jedna z form upaństwowienia, przejęcie przez państwo praw własności ziem, przedsiębiorstw i kapitału na podstawie odrębnego aktu prawnego;
[łac. natio ‘naród’],
telekom. linia transmisyjna służąca do dwukierunkowego przesyłania sygnałów za pośrednictwem fal radiowych (gł. mikrofal), ukształtowanych w wąską wiązkę za pomocą kierunkowych anten nadawczo-odbiorczych.
